Heeft jouw scriptie op dit moment de hoogste prioriteit? Waarschijnlijk denk je van wel. Maar is deze prioriteit ook af te leiden uit jouw gedrag? Als iemand je voor een dag zou volgen, kan diegene dan zien dat je je scriptie op de eerste plaats zet? Of zijn er andere taken die ‘belangrijker’ zijn waarmee je je bezig houdt?
Niet denken, maar doen!
Veel studenten denken in ieder geval veel aan hun scriptie, maar hun gedrag weerspiegelt dit niet altijd. In je hoofd prioriteit geven aan je scriptie is iets anders dan er met acties prioriteit aan geven. Het is gemakkelijk om je te laten afleiden door urgente zaken zoals het beantwoorden van een email, het opruimen van je kamer of het doen van boodschappen. Dit zijn allemaal belangrijke en urgente zaken die kostbare tijd afsnoepen van je scriptietijd.
Misschien zeg je tegen jezelf: “Als ik dit heb gedaan, dan ga ik aan mijn scriptie werken!” Of: “Zodra ik dat heb gedaan, dan start ik eindelijk met mijn scriptie!” Deze zinnen geven aan dat je andere dingen een hogere prioriteit geeft dan je scriptie.
De prioriteiten matrix van Eisenhower
Eisenhower heeft hier een prioriteiten matrix voor gemaakt. Je kunt alle taken in je leven in delen langs twee assen: belangrijkheid en urgentie. Taken die zowel belangrijk als urgent zijn krijgen meestal de juiste aandacht. Zoals een lekkende kraan.
Daarnaast zijn er ook belangrijke taken die niet urgent zijn. Dat is meestal de scriptie. De deadline is namelijk nog ver weg. Echter is het wel een belangrijke taak. Deze taak kun je het beste inplannen, anders maak je er niet genoeg tijd voor vrij.
Daarnaast zijn er ook nog allerlei niet belangrijke taken. Als ze wel urgent zijn kun je ze beter uitbesteden. Als ze niet belangrijk en niet urgent zijn, dan moet je ze elimineren en gewoon niet meer doen. Je schiet namelijk niks op met deze taken.